පරමාදර්ශී පැතුම

දාරක පෙමක් මව කෙළෙසද මනින්නේ
එළෙසම නුඹේ පෙම අපමණ වුනාවේ

කලා සිතක් ලොව කෙලෙසද දකින්නේ
එවන් සිතක් නුඹටත් සතු වුනාවේ

පටු අදහසින් යුත් මත දුරු කළාවේ
නිවහල් සිතුම් නුඹේ මන තුළ දරාවේ

එකම ලෙයින් සැදී මනුසත් පුරාවේ
උස් මිටි කම් නුඹෙ නෙත් නුදුටුවාවේ

ජාති කුලමල සිතින් අතැර ගියාවේ
ආගම කුමක් වුව නුඹ දැහැමිම වුනාවේ

සුර ලොවින් බට අඟනක් නොවුනාවේ
මිහිමත සුමුදු දෙපයම නුඹෙ ගැටුනාවේ

ගතට මගේ රුධිරය යා වුනාසේ
මෙවන් ගුණින් යුත් නුඹ මගේ වුනාවේ