සඳ එළියෙන් ඇවිත්
නාරි සෙවනැළි රූ සොයමි
නුඹේ මත් දෙනෙත්
මගේ හෝමෝන මත හෙලන්නට
කෙසින් වැසුණු වත මෑත්කර
කෙසින් වැසුණු වත මෑත්කර
නා දළුත් සිපගන්න
කම්පිත සුසුම් අතරින්
තිසර ළැම අල්ලන්න
නහර විනිවිද පෙනෙන දඟ යුග
ගතින් ගත ගැටෙන්නට,
ගතින් ගත ගැටෙන්නට,
අපේ ගින්දර යායට
අනුරා දර දමන්නට
උරෙන් දහදිය දමමින්
නිතඹ මත හිස තබා
සෙමෙන් මිය යන්න..
ඔබේ නිර්මාණ ඉස්තරම්... කියවා රස විදින්නෙමි.. අනාරාධිතව සින්ඩියේ එල්ලුවෙමි....
ReplyDeleteකොමෙන්ටුවට හා සින්ඩියේ එල්ලිම පිළිබද පිං!!
Deleteඔබ වැනි blogයකින් මා කෙලෙසකවත් මෙවන් ප්රතිචාරයක්, මෙතරම් ඉක්මනට බලාපොරොත්තු නොවිමි. එය ගෞරවයක් කොට සලකමි.
උත්කර්ෂණීයය....එහෙත් කවි හිසට නම් මා කැමති නෑ. ගින්දර වගේ කවි හිසක් කවිය ඉල්ලා සිටිනවා.
ReplyDeleteඋත්කර්ෂණීයය,වචනය ඇඩෙන තරමට මාව කම්පන කලේය..
Deleteකවි හිස පිළිබද ඔබ කියන කතාව ඇත්තය..එහෙත් එතරම් ගින්දර කවි හිස් මගේ සිතට ආවද..,තවම ලොකු සින් දීමට කල්වැඩි යැයි මට සිතුණි.
අතිවිශිෂ්ටයි සහෝදරයා! හිත රැඳුනු තැනක්...
ReplyDeleteබොහොම ස්තුතියි ඒකාධිපතියා, මගේ බ්ලොගයට ඔබේ පැමිණීම අගයකොට සලකමි.
Delete<3
ReplyDelete